Ik rijd van Arnhem naar Oosterbeek. Langs de weg hangt deze gigantische Loesje-poster. Gewéldig! Heb de neiging om een abrupte U-turn te maken en er een foto van te maken. Écht waar, dit is me deze maand meerdere malen gebeurd ‘vraag je me nou om te zoenen?’
Zoomen of zoenen, het leidt dus soms tot hilarische spraakverwarringen, die ik vooral erg grappig vind. Lol! Humor ontspant én verbindt.
Zoomen of zoenen? Deze twee woorden zeggen vooral heel veel over ons huidige leven: je moet juist WEL zoomen, maar je mag NIET meer zoenen.
Zoomen, het zou maar zo het nieuwe Van Dale Woord 2020 kunnen worden. Rutte gebruikt het regelmatig als werkwoord tijdens zijn persconferenties. Máxima en Willem-Alexander zoomden op Koningsdag met allerlei landgenoten, waardoor we een heel persoonlijk inkijkje kregen in hun levens. Ook ik zoom vrijwel dagelijks, zoals voor zovelen zoomen ‘het nieuwe normaal is geworden’ – sorry, ik krijg bijna een hekel aan die term -.
Zoomen is een heel mooie manier om dichtbij te zijn op afstand. Op een bepaalde manier ervaar ik zelfs meer focus en minder afleiding als je zoomt. Vooruit, de grappige dingen die er ook gebeuren en kunnen afleiden daargelaten:-) Kinderen die per ongeluk door het scherm wandelen, partners die een koffietje komen brengen (‘dit is mijn man!’), konijnen die gewoon op schoot kruipen, de beelden uit de verschillende huis- of werkkamers, op een gekke manier draagt dat ook bij aan een soort van kneuterig gevoel.
Zoomen erin, maar zoenen kan misschien wel uit de Van Dale in 2020, want dát mag dus niet meer als je geen huishouden met elkaar deelt.
Ik kan er maar moeilijk aan wennen. Een fysiek ingesteld mens en fervent knuffelaar als ik merk dat ik het heel lastig vind om altijd afstand te houden. Ik word me er steeds meer van bewust hoe vaak ik mensen blijkbaar aanraak, niet bij iedereen hoor, eigen regie, maar toch. Ik kan er niet aan wennen iemand te ontmoeten of je voor te stellen zonder elkaars’ hand te schudden. Het voelt ontzettend onnatuurlijk om mijn moeder, familie, vrienden en vriendinnen niet te mogen huggen; die keuze wil ik graag zelf kunnen maken. Ik kan er ook niet aan wennen om op afstand een wijntje te doen met vriendinnen of op 1,5 meter afstand gezellig te dineren met vrienden. En dat gaat dus ook wel eens mis:-)
Hoe zal de wereld er de komende tijd uit gaan zien? Ik ben ontzettend benieuwd. Hoe zal het gewone leven zich ontwikkelen? Wanneer kunnen we weer ouderwets de kroeg in? Naar een festival? Of après-skiën?
Ook op werkgebied ben ik ontzettend benieuwd. Mijn agenda is prima gevuld, het is wel wat minder en vooral anders, maar ik ben ontzettend blij dat ik ‘gewoon lekker kan werken’. Veel individuele begeleidingstrajecten. Digitale teamsessies. En.. er staan een aantal heidagen en teambuildings gepland, die de opdrachtgever liefst op lokatie wil doen. Heel graag, ik kan niet wachten! Maar hoe zal dat zijn?
Mijn CreaBea-kant maakt overuren. In veel werkvormen gaan we letterlijk of fysiek samen aan de slag. Dicht op elkaar, te dicht voor nu. Wat kan wel? De outdoor-work-outs die mijn sportschool sinds vorige week weer buiten in het zonnetje organiseert zijn daar een mooie inspiratiebron in, daar voel ik de energie stromen…!
Zoomen of zoenen? Mijn dochters zorgen voor een flinke dosis fysiek contact. Ook al zijn het pubers, ze komen met die slungelige lange lijven nog steeds af en toe bij me op schoot zitten (‘Mam, wil je mijn rug kriebelen?) en gaan nooit weg zonder een dikke knuffel te geven, heeeeerlijk!
Zoomen of zoenen? Zoomen is een heel mooie manier om op afstand dichtbij te zijn en mooie, persoonlijke gesprekken te voeren. Ik verwacht dat het een nieuwe werkelijkheid zal blijven; waarom in de file gaan staan of in het vliegtuig stappen als je hetzelfde resultaat ook digitaal kunt bereiken?
Zoomen of Zoenen; beiden hebben hun charme, maar ik kies toch voor zoenen:-)