Zomertijd. We zijn op vakantie, hebben onafgebroken prachtig strandweer, wát een bofkonten zijn we! Een bikini, kaftan en een paar slippers zijn voldoende om hier op Ameland lekker te genieten. Dus weer teveel kleren meegenomen:-)
Ik wil al dagenlang beginnen in een boek, zal ik wel, zal ik niet? Voor mij het summum van ontspanning. Ik stel het steeds uit. Terwijl dit hét moment is; meer vrije tijd krijg ik niet. Maar mijn hoofd is nog zo niet zo ver, toch nog veel bezig geweest met werk, processen, uitloggen. Dus lees ik liever een stapel Linda’s die al een tijdje werkloos op me ligt te wachten.
Vakantie! Wat een heerlijke tijd is het. Ik stuit op een interview met Katja Schuurmans, hoogzwanger, prachtige foto’s van haar buik. Mijn gedachten dwalen af. Zwanger zijn, voor mij alweer even geleden, wat was dát een mooie tijd. Alle adviezen, tips en tegeltjeswijsheden over kinderen krijgen, fases, opvoeden, hoe snel het gaat, ze blijken allemaal waar. Ik denk aan mijn eigen kinderen, hoe groot ze al zijn, waar blijft de tijd?
Wij zijn op vakantie in extended family samenstelling. Een nieuwe fase. De vriendjes van onze dochters zijn mee. Én natuurlijk is onze andere extended family, onze matties met wie we al jaren op zomervakantie gaan, er ook. Vriendinnen en vrienden vliegen in en uit, veel gezelligheid. Een mooi gezelschap zijn we, al zeg ik het zelf:-)
Maar nu dus ook met twee schoonzonen erbij, schatjes zijn het! Thuis zijn we ook veel samen, zeker in deze periode, maar zo dag in dag uit met zijn allen zijn geeft weer een andere dynamiek. De man-vrouw verhouding in evenwicht. Spelletjes doen. Willen winnen. De biersupply die op orde moet zijn. Strandfeestjes bouwen. Veel BBQ-en. Logistiek rondom douchen. De multiplier op de boodschappen. Humor. Middenin de nacht wakker worden als ze thuis komen, vrolijke stemmen die schallen door de nacht. Het tosti-apparaat dat om 4u ‘s nachts wordt aangeslingerd voor een redelijk gezonde hap – bij gebrek aan andere vette happen – . Fluisteren op te harde toon. Gegiechel. Filmpjes terugkijken, schaterlachend rollen van de bank. Op ongenode momenten juist even niet naar boven gaan:-)
Ik lees het interview met Katja op één van de schaarse momenten dat ik even écht alleen ben en totale rust ervaar. Zij kijken namelijk Formule 1 bij onze vrienden:-) Katja vertelt over haar leven, soms een bumpy road. Ik ben het hartgrondig met haar eens als ze Michel Houellebecq quote: ‘de mens is verre van een perfect eindproduct van de evolutie, we struikelen over onze eigen benen’. Zo eens!
Ik ben in mijn leven ook regelmatig gestruikeld. En weer opgestaan. Ik geloof dat dat erg helpt in de dingen die ik nu doe. Ik zie die lange, slungelige puberlijven die al bijna puber-af zijn; stoer van buiten, al zo groot, maar ook zacht en (soms) onzeker van binnen. En gelukkig maar…
Wat heerlijk om zo samen met ze te zijn. Ze zijn gezellig. Ze zijn behulpzaam. Ze zijn lief. Ze vertellen. Ze maken mooie grappen. Ze maken indruk. Ze doen stoer. Ze wijzen onze meiden terecht. En zij hen. Ze zijn zichzelf. Ik hoop maar dat we ook oké schoonouders zijn:-)
Nog 1,5 week te gaan, heerlijk, ik ga mijn boek pakken, koud drankje erbij, het wordt tijd!