Ilustratie: LadyWill
Ik ben met mijn geweldige studievriendinnetjes een lang weekend in Malaga. Acht verschillende vrouwen, acht verschillende levens. Meer dan 30 jaar delen we lief en leed. En schrijven we samen geschiedenis:-)
We voelen een grote verbondenheid. We lachen om dezelfde grapjes. We kennen de verhalen van vroeger. We zijn met elkaar meegegroeid. We hoeven elkaar niets meer uit te leggen.
We zijn gewend om samen op pad te gaan. In de winter naar de zon om onze harten te verwarmen. In de zomer naar Terschelling, Oerol, slapen in de legertent, even weer zoals het was. Weekenden met onze gezinnen naar België, omdat we willen delen met onze mannen en kinderen. Vele etentjes, borrels, feestjes met overnachtingen, omdat we het leven willen vieren.
We zijn ook heel verschillend. In hoe we naar de wereld kijken. In hoe we in het leven staan. In onze persoonlijkheden. In hoe we met de dingen omgaan. In de grootte van de koffer bijvoorbeeld. En of die wordt uitgepakt. In hoe we de kamers verdelen, loten versus eerste keus als je het huisje hebt geregeld versus wie de beste kamer het hardst nodig heeft. In de mate waarin we georganiseerd zijn, toiletspullen vergeten versus een complete medicijnkast meenemen. Een teringbende of een etalage en 100% controle -. In of en in welke mate we bijdragen aan de huishouding. In de keuze van ons favoriete restaurantje, want wat vind je lekker en hoeveel wil je uitgeven? In wie bepaalt wat er in de boodschappenkar komt. Om maar een paar voorbeelden te noemen:-)
We know the drill. We respecteren elkaar, met al onze eigenaardigheden. Want juist deze verschillen maken het ook zo leuk. Misschien kun je er nog wel iets van leren. Samen zijn we zo verschrikkelijk veel. En ach, hoe belangrijk is het, het is maar voor een paar dagen:-)
We functioneren zonder gedoe. We houden onze mond als het even niets toevoegt. Doen dingen voor onszelf als ‘de groep’ een kant opgaat waar je even geen zin in hebt.
We kletsen. We lachen. We sporten. We fietsen. We struinen marktjes af. We shoppen. We keuren elkaars garderobes (meerdere keren per dag:-). We zonnen. We luieren. We maken woordgrapjes. Wie betaalt wat? Wie bepaalt wat? We gieren van de lach. We eten. We drinken. We feesten. We dansen.
We praten. De set vergeelde psychologiekaarten gaat altijd mee en brengt het gesprek op gang. Wat houd je bezig? Wat speelt er in je leven? We zijn inmiddels ook zover dat we het gewoon kunnen zeggen als we even geen zin hebben om een kaartje te trekken ‘wat een flauwekul zeg, dat jullie in die onzin geloven!’.
We delen lief en leed. Tot tranen toe geroerd als ik op het dakterras één van mijn besties tref in een momentje voor zichzelf, luisterend naar het nummer She. We delen de pijn. Onze levensverhalen. Kusjes erop en een hele dikke knuffel.
We maken er iets van, altijd! In lijn met wat Sue Johnson zegt ‘we think about relationships as things that happens to us, but the truth is that we make them happen’. Een hechte vriendschap is immers niet iets wat je overkomt, maar waar je jezelf voor zorgt. Via twee manieren: door open te zijn naar de ander toe en anderzijds door te luisteren. En zo is het!
De dankbaarheid voor deze dagen vervult me met liefde. Het maakt me intens gelukkig. Een blij hart. Met nieuwe energie naar huis, dat is ook weer fijn!
Evalueren is niet nodig. Een nieuw uitje plannen wel. De eerste dag onze nieuwe aanwinsten showen als we het gewone leven weer oppakken ook. Laten weten dat we elkaar missen.
En als de wiedeweerga een nieuwe set praatkaarten aanschaffen, want die kennen we nu wel:-)