‘Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren’

Het is een bizar drukke, maar ook bijzonder mooie periode. Voor het eerst combineer ik een grote interimklus als teamcoach van zes zelforganiserende teams met mijn eigen bedrijf. Ik heb er goed over nagedacht: de klus is mooi, innovatief, uitdagend, biedt de kans om mezelf verder te ontwikkelen én duurzaam impact te maken … dat is wat ik wil!

Binnen no time voel ik me écht onderdeel van de klantorganisatie. Met fijne, inspirerende collega’s. Een kantoortuin. Een missie, KPI’s en een baas. Een laptop en telefoon. Switchen van Apple naar Windows. En weer terug. Afspraken die worden ‘ingeschoten’ in je agenda zonder overleg. Hoe was dat ook alweer?

Nu, bijna 2 maanden onderweg, kan ik niet anders concluderen dat het een hele bijzondere organisatie is. De klant steeds voorop. Qua inrichting, werkwijze, leiderschap en cultuur zeer vooruitstrevend. HNW als normaal gegeven. Een innovatief bedrijf dat ontwikkeling hoog in het vaandel heeft. Er kan verschrikkelijk veel. Maar… de andere kant is er ook. Ik zie inefficiëntie. Politiek. Mijn en dijn. Mensen die van elkaar niet weten dat ze met dezelfde dingen bezig zijn. Mensen die zwemmen. Wie heeft het overzicht?

Je weet vooraf nooit precies wat je van een nieuwe klus kunt verwachten. Een paar dagen per week afreizen naar het Zuiden blijkt funest: het is herfst, er staan zoveel files. Boeren en bouwvakkers die staken (hun goedrecht). Ongelukken. Eerder weg, later weg, wat is wijsheid? Hoe ben ik in mijn rol voldoende zichtbaar, benaderbaar en ga ik tóch efficiënt met mijn tijd om?

Onderwijl gaat mijn eigen bedrijf gewoon door. En gelukkig maar:-) Een opdrachtgever die belt in interimtijd, hoe ga je daarmee om? Hoe krijg ik de verschillende klussen zo goed mogelijk georganiseerd? Leiden van een heidag. Afnemen RD-testen. Coachen naar zelforganisatie. Workshops Lean. Agile werken. Leiden kick-offs. Coachen van teams waar gedoe is. Conflicten oplossen. Individuele coachgesprekken. Begeleiden van een maatschap in de werving & selectie van een nieuwe maat. Hoe kom ik toe aan voldoende sporturen? En het aller-, aller-, allerbelangrijkste: hoe zorg ik ervoor dat ik regelmatig samen kan eten met mijn gezin en mijn dochters een knuffel kan geven als ze die nodig hebben?

Het klinkt barbaars, maar is het zeker niet, hoor. Het is gewoon even wennen:-) Ik ben een gelukkig mens. Mijn thuisfront is lief voor mij. Boodschappen, koken, wasjes draaien, strijken, verse bloemen op de vaas, onze kids: overal wordt voor gezorgd. Hoe fijn is dat!

Ik leer. Ik geniet. Ik experimenteer. Ik val. Ik stoot mijn neus. Ik sta weer op. Ik reflecteer. Dankbaar dat ik de ruimte krijg om deze mooie klussen te doen. In de wetenschap dat het ook weer rustiger wordt. En dan weer schaamteloos kan genieten van mijn gezin, vriendinnen, familie en lekker even niets doen.

Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren. Dat helpt!