Oplaadmomenten. Ze zijn zó belangrijk. Mentaal én fysiek. Deze week ben ik op wintersport met mijn gezin, samen met mijn zus en haar gezin. We skiën al jaren met elkaar. We zijn goed op elkaar ingespeeld. De kids zoeven ons inmiddels vet voorbij op de berg. King of the world!
Oplaadmomenten. Ik vind het heerlijk ff de boel de boel te laten. Genoeg om over na te denken, te incasseren, weer veel gebeurd, mooie en moeilijke dingen. Zo is het leven.
Op de berg geniet ik van de zuivere lucht. Buiten zijn. Het zonnetje. Mijn gezin. Mijn prachtige meiden. Even geen strak schema. Wel een wekker:-(
Geen idee waarom, maar ik moet veel denken aan het woord ‘mentale veerkracht’. Op het NFMD-congres ‘Fit for the future’ een paar weken geleden heb ik genoeg inspiratie opgedaan. Mentale veerkracht. Van Michael Kortekaas leer ik dat mentale weerbaarheid verschillende elementen kent. Zoals omgaan met fouten en druk. Blijven vechten in een mogelijk verloren positie. Omgaan met vermoeidheid. Doorzettingsvermogen. Omgaan met vernedering. De kunst is niet om niet te vallen, wel om weer op te staan, te relativeren.
Hoe kijk ik daar zelf eigenlijk naar? Deze week is het vakantie. Een week die is bedoeld om lekker te ontspannen. Zorgeloos genieten. Het leven te vieren. En toch moet ik veel denken aan het woord mentale veerkracht.
Onze reis is tough, we doen er 12 uur over, zonder stops; tanken, plassen en weer door. Veel file, waar komen al die mensen vandaan?
De eerste dag is fantastisch: strakblauw, zon, heerlijk lunchen in de skybox bij de Wallegalm. Topdag. Beter wordt het niet.
Op zondag doen Anne en ik boodschappen. We willen dat anticyclisch doen, maar doen dat blijkbaar op een tijd waarop het hele dorp heeft bedacht boodschappen te doen. Het is heel verschrikkelijk druk. We staan op de P-plaats lang te wachten voordat we überhaupt kunnen parkeren. Alle tijd om te observeren wat er gebeurt. Er is veel stress, ik krijg nietsvermoedend een dikke middelvinger van iemand terwijl ik rustig sta te wachten. Mwuh? Blijkbaar staat mijn auto iets te ver naar links.
In de Billa is het oorlog. Niet normaal. Dit is ook vakantie:-) In de rij voor de Aufschnitt is het vechten voor je beurt. Ik wacht braaf terwijl Anne alvast voor de hele week afbakbroodjes, koffie en wc-papier inslaat. Een chagrijnige voluptueuze man kruipt zonder boeh of bah voor. Mwuh? Ik moet toch echt iets brutaler worden:-)
Buiten zet ik de kar terug. Er staat een lange rij, ook daar. Een vrouw staat het huilen nader dan het lachen. Ik besluit haar mijn kar met Billa-muntje te geven. Als een kind zo blij met een klein gebaar.
Op de berg is het heerlijk, maar ook daar is het druk. Lange wachtrijen bij de liften. Voor de terrassen. Voor de lunch. Wij staan netjes te wachten op een tafel. Mwuh? Een dikke brutale Duitser gaat gewoon zitten, hij wint het toch:-)
Op een aantal momenten wordt onze mentale veerkracht ook op de berg op de proef gesteld. We worden overvallen door een behoorlijke sneeuwstorm. Veel liften worden gesloten. Ik zie geen hand voor ogen. De wind is snerpend koud, mijn huid bevriest. Ik ski achter een oranje broek aan die ik angstvallig probeer bij te houden. Niet bang zijn, vechten tegen mezelf. Niet zeuren!
Onze kids boarden en skiën gewoon verder. Geen boeh of bah. Niet piepen, niet huilen. Wat cool eigenlijk. Is dat nature of nurture? Maakt niet uit, heerlijk dat het zo is!
Mentale veerkracht. Soms zijn mensen zo heetgebakerd. Om niets over de zeik. Waarom? Soms is er juist heel veel aan de hand, alle reden voor verdriet, boosheid of gezeur. Maar juist dan zie ik vaak mentale veerkracht, veel positiviteit en optimisme, de wil om er iets van te maken. Ik kijk er met bewondering en respect naar.
Mentale veerkracht, iets om bewust te ontwikkelen in jezelf. Het is het leven om niet altijd te krijgen wat je hebben wilt. Tegenslag te ervaren. Afscheid te nemen. Het verdiept je en maakt je uiteindelijk sterk(er).
#mentaalvitaal #blijvenontwikkelen #keepcalm