Het is een fantastische maand! Het voorjaar ontluikt, het zonnetje schijnt veelvuldig. De vogeltjes fluiten. Maar ik heb soms te weinig tijd om ervan te genieten, want het is druk qua werk. Afscheid nemen na een jaar interimmen in Zuidplas. Starten in mijn nieuwe super uitdagende Organisatie-Ontwikkelingsopdracht in Bergen op Zoom. Met veel plezier werken voor mijn vaste opdrachtgevers, die steeds weer terug komen met grote en kleine vraagstukken. Met een vriendin en onze dochters nog even een paar dagen er tussenuit, genieten van het Electric Mountain Festival in Sölden (zo gaaf!). Naar de sauna met mijn zus. Onze sociale kalender die zich als vanouds vult. Filerijden. Nog meer filerijden (en de vraag oproept die of we wel voldoende hebben geleerd van de afgelopen twee jaar). En .. on top onze jarige dochter die 20 (!) wordt, maar desondanks een ouderwets ‘grote mensen feestje’ wil geven. Een supergezellig idee. Veertig mensen die komen borrelen en eten. Maar … hoe deed je dat ook alweer?
Op een zonnig terras neem ik voor Pasen afscheid van mijn collega’s in Zuidplas. Het was ‘maar’ een jaar, maar een jaar vol betekenis met hele fijne collega’s om mee te werken. Zoveel lieve woorden. Zoveel mooie bloemen. Zoveel lieve cadeaus met een persoonlijk verhaal. Als ik naar huis rijd moet ik toch even een traantje wegpinken.
Ik voel me oprecht verwend. Het is opvallend hoeveel mensen me bedanken voor de fijne gesprekken. ‘Ik heb het gevoel dat je echt naar me luistert’. ‘Je hebt een fijne, positieve energie om je heen’. ‘Je hebt me veel vertrouwen gegeven’. Ik word er gewoon een beetje verlegen van.
Het voelt raar om dit soort dingen over jezelf in een blog te delen, een tikje arrogant zelfs – zo is het zeker niet bedoeld – maar het zet me toch aan het denken. Jaren geleden deed ik via de NFMD een Masterclass Coaching bij Maaike Poulussen. We oefenden daar om op een andere manier te leren luisteren aan de hand van de theorie van Otto Scharmer. Die oefening heeft zoveel indruk op me gemaakt. Je kunt écht (laten) voelen of je met je hart luistert en je openstelt voor de ander. Of je échte verbinding wilt aangaan. Dat lukte omdat ik een hele fijne gesprekspartner had.
Maar niets menselijks is mij vreemd. Er zijn vele momenten waarin ik het gevoel heb dat we volledig langs elkaar heen praten. Vooral ons eigen verhaal downloaden. Een vol hoofd helpt daar niet bij. Je handen vol hebben aan jezelf, waardoor je weinig ruimte kunt maken voor de ander, ook niet. Snel oordelen – we doen het allemaal de hele dag – ook niet, omdat de waarneming dan stopt. Ik weet zeker dat mijn naasten me dit soort gedrag ook regelmatig verwijten:-)
Goed luisteren is gewoon best ingewikkeld. Het belangrijkste is denk ik dat je je daar bewust van bent. Want je kunt jezelf erin trainen. Probeer bewust te kiezen om je te focussen en al het andere even uit te zetten. Met je hoofd én je hart, vanuit de wil je echt te verbinden met de ander. Vanuit oprechte interesse. Onderzoekend en geïnteresseerd. Om samen weer een stap verder te komen.
Ik zou dat onze wereldleiders ook graag willen meegeven. Zodat we elkaar wat beter gaan begrijpen:-)