Kerst 2021: kunst van omgaan met wat je niet kunt beïnvloeden

Bijna Kerst, heerlijk, ik kijk er zo naar uit! 

Ik geniet al weken van de heerlijke sfeer van de maand december. De gezellige lichtjes, warmte, met een dekentje op de bank, Sint, gedichten, lekker eten en drinken, aandacht voor elkaar, uitrusten. Dit jaar voel ik het meer dan andere jaren, ik denk vooral omdat ik het even heel hard nodig heb.

2021 Het jaar is omgevlogen! Zo vlak voor Kerst gaat mijn hoofd als vanzelf terug naar wat er dit jaar is gepasseerd. Wederom een heel bijzonder jaar. Hard gewerkt, veel bereikt, never a dull moment. 

2021 Begon best chill. Mijn werk liep ondanks Corona lekker door, geen pieken, geen dalen. Lekker aan de slag. We waren vol in lockdown, maar ik begreep nut en noodzaak. En dus hupste ik braaf door mijn woonkamer tijdens de digitale sportlessen, maakte mijn stappenteller overuren en bestelden we maaltijden om de lokale horeca te steunen. 

In februari werd ik 50. Het voelde eigenlijk niet als een mijlpaal, maar toch, het moest wel gevierd worden. En goed ook! Grootse plannen voor een spetterend feest met 3 andere vriendinnen werden doorkruist. Vooruit, dat stellen we dan gewoon even uit:-) 

In totale lockdown 50 worden, zonder feest, zonder familie en vrienden, maar ook zonder kapper, nageldame, schoonheidsspecialiste en alle andere luxe waaraan ik stiekem gewend ben geraakt – vreselijk om te moeten bekennen eigenlijk -, ik vond het helemaal niet leuk. 

Maar … het liep heel anders. Op 14 februari lag er een dik pak sneeuw. Het ging vriezen, De Uiterwaarden liepen onder, Oosterbeek was één grote ijsbaan, het zonnetje scheen, zulke mooie winterse landschappen. Anton Pieck, koek en zopie, een feestje van de natuur! 

En totaal onverwacht begon om 0:00 toch mijn eigen feestje, digitaal weliswaar, al mijn studievriendinnetjes via Teams op bezoek. Onze lievelingsbuurtjes waren erbij, want weer of geen weer, Corona of niet, we komen gewoon door de Jip & Janneke haag:-) 

Een dag vol dansjes, handstandjes, acts, zingen, pubquiz, speeches, vriendinnen, nog meer vriendinnen – in shifts in de tuin – mijn moeder, zus, San. Een prachtig cadeau van mijn lief, mijn dochters met zulke mooie woorden, eten met onze allerbeste vrienden die ik beter familie kan noemen. Zo ontzettend lief! 

Lockdown of niet, er was veel creativiteit. Focus op wat wel kan. Positief denken. Relativeren. Incasseren en weer door. Maar ik ben, zoals velen van jullie, door allerlei emoties heengegaan. Wat het met je doet? Bovenal heel veel respect voor alle mensen in de Zorg, ga er maar aanstaan. Maar ook omgaan met beperkingen, onderwijsachterstanden, financiële malaise van ondernemers, polarisatie in families, in de politiek, in de maatschappij, de gedachte doen we het wel goed op deze manier? 

Van winter werd het voorjaar, mijn dagen werden steeds drukker. Veel werk, heel veel werk, stuk voor stuk mooie klussen. Een complexe transitie-opgave, escalaties in teams, selecties in maatschappen, groepsdynamica in besturen, leiderschapsontwikkeling, individuele talenten boosten, al mijn talenten werden aangesproken. Zo heerlijk om weer op pad te kunnen gaan! 

En zo genoot ik anticyclisch van voorjaar en zomer, mijn favoriete seizoenen, meer bezig, meer druk dan vrij, maar dat gaf niet:-) 

Onderwijl hele mooie highlights om trots op te zijn. Onze jongste dochter die op haar 16-de haar gymnasiumdiploma haalt, fantastisch! En net als haar zus in Ût ging studeren. Haar zus die op haar beurt haar P gewoon nominaal haalt ondanks Corona en haar drukke UFjes-bestaan. Hoe trots kun je zijn? Dat moest ook echt wel gevierd worden. Gelukkig was toen de horeca weer open:-) 

Als ik aan onze meisjes denk… Zo knap eigenlijk. Ze piepen geen van beiden over de beperkende maatregelen. Niet als ze 16 of 18 worden zonder feestje, niet als hun Romereis wordt afgezegd, niet als ze hun eindexamen op een andere manier moeten doen, niet als ze overwegend online college moeten volgen. Ze hebben zich de eerste jaren van hun studentenleven heel anders voorgesteld. Ze piepen wél als de horeca weer dicht gaat, en dat begrijp ik. 

We hebben een geweldige zomer met een hele fijne vakantie – voor het eerst weer vliegen !- en dito gezelligheid en (tuin)feestjes waar het weer kan. Heerlijk! 

Van de zomer wordt het herfst. In ons lege nest komt meer ruimte, maar ook letterlijk stilte. De oplossing is leren loslaten, vertrouwen dat het goed komt, werk, veel werk, doen waar je hart ligt én (samen) veel leuke dingen doen. En zo ontstaat er een nieuw evenwicht. 

Als de blaadjes vallen komen ook de meer donkere gedachten. 2021 Is ook een jaar van tegenslag, verdriet, dingen die me raken. Hoe broos je gezondheid en leven is bijvoorbeeld. 

Hoe een bruisend, fit en fantastisch mens, een groot voorbeeld voor mij, ineens ernstig ziek blijkt te zijn. En hoe fantastisch zij daarmee omgaat… zo ontzettend knap! 

Hoe een zeer geliefde supersterke papa plotsklaps wegvalt in een geweldig mooi gezin, pats boem over. Net als mijn eigen vader in 2007, op dezelfde dag. Al mijn herinneringen komen boven. Wát een verdriet. 

En zo zie je hoe relatief de dingen kunnen zijn. 

2021 Is ook een jaar waarin we dingen doen die we nooit gedacht hadden, maar toch heel gewoon zijn gaan vinden. QR-codes scannen, testen voor toegang, mondkapjes, thuiswerken, hele dag staren naar schermpjes via Zoom, Teams of Webex, avondlockdown. Wat zijn we eigenlijk flexibel! 

En zo wordt het weer winter. Dikke truien, shawls, glühwein, open haard, kaarsjes, kerstboom, kerstfilm op mijn werk, Foute Kersttrui, geweldige Kerst DriveThru op de werf, kerstontbijt, lekker eten en mooie wijn drinken. Oh ja, en winterbanden, voor het geval we toch weer naar kantoor gaan:-)  

Zin in feest. Zin in vieren. Zin in familie, het kan weer! 

Maar ook nu komen er weer persconferenties die roet in het eten gooien. Een harde lockdown, het voelt zo enorm teleurstellend. 

Doen we de goede dingen? Doen we de dingen goed? 

Tja. Hoe lastig zal het zijn in deze pandemie de juiste besluiten te nemen en het goede te doen voor 17,5 miljoen Nederlanders. Ik blijf vertrouwen op het goede. 

En zo is het weer net als vorig jaar. Ongelooflijk… 

Voor mij overheerst ondanks tegenslagen en het gevoel dat de rek er een beetje uit is een gevoel van dankbaarheid; dankbaar voor alle mooie dingen die ik kan en mag meemaken. Het leven is gewoon niet maakbaar. 

Tijd om op te laden! We hebben de liefde en we hebben elkaar. Heel veel om zuinig en trots op te zijn. Het leven is goed. We maken er wat van…!

Ik wens jullie een hele gezellige, liefdevolle, warme Kerst toe met al je dierbaren en een sprankelende start van 2022 met hopelijk mooi nieuw perspectief! 

Tot dan!