Eén van de mooie dingen in mijn werk is dat ik altijd voor verschillende opdrachtgevers werk. Het was één van mijn belangrijkste drijfveren toen ik voor mezelf begon; werken in vrijheid, afwisseling, meekijken in verschillende keukens, ervaringen toetsen en uitbreiden, de zaag steeds scherp houden, de opgebouwde kennis, expertise en ervaringen voor verschillende organisaties kunnen inzetten.
En zo laat mijn werkende leven zich mooi vatten in de woorden; het is hollen of stilstaan. Want een urgente vraag die kan wachten bestaat eigenlijk niet. En kleine, interessante interimopdrachten kom ik maar zelden tegen. De mix maakt het zo leuk en krachtig.
Sinds april ben ik als Transitiemanager a.i. aan de slag in Zuidplas; een mooie club, met grote ambities, die hard groeit. Samen met veel fijne collega’s werken we aan de ontwikkeling van de organisatie naar opgavegestuurd, zelforganiserend, slagvaardig en wendbaar werken. Een baan op zich!
De kleinere klussen ernaast geven afwisseling én relativering. Want veel tussen organisaties en mensen is generiek, maar veel ook niet.
Begin deze maand word ik gebeld door een arts die ik ken vanuit een bestuur dat ik recent heb begeleid. Ze zegt ‘het is zover, we hebben je nodig’. We hebben samen al vaker gesproken over dingen die niet lekker lopen in haar organisatie en de wens om externe begeleiding in te schakelen. Maar ja, dat vraagt om een bredere gedragenheid en het inzicht bij collega’s dat er écht iets moet gebeuren.
Ik wil haar ontzettend graag helpen. Maar eerlijk is eerlijk; het is op dit moment al druk genoeg. Waar haal ik de tijd vandaan? Slim schuiven in mijn agenda om in ieder geval de eerste pitch te doen is mijn eerste gedachte, daarna zien we wel….:-)
En zo bel ik op een woensdagochtend in. Ik heb een halfuurtje via scherm. Voor die tijd loop ik wat te dralen in mijn keuken. Ik reageer blijkbaar kortaf, want mijn dochter vraagt ‘Ben jij zenuwachtig, mama?’ Verrek, nu je het zegt, blosjes op mijn wangen en kleffe handen. De gezonde spanning voor een pitch, dat zal altijd blijven:-)
In een halfuurtje via scherm verbinding maken met een grotere groep mensen is best lastig. Waar ligt de behoefte? Is die voor iedereen gelijk? Wat vertel ik over mezelf om een goed beeld te geven? Zodat zij een goede afweging kunnen maken?
De tijd vliegt. Ik voel flow. Energie. En een enorme betrokkenheid.
Tien minuten later belt de opdrachtgever al; ze willen heel graag van start. Yeah! Een prachtige kans om betekenisvol te zijn voor een club mensen met een hele mooie missie.
Ik blader in mijn agenda. Wanneer kan ik tijd vrij maken om de eerste gesprekken te voeren? Met wat passen en meten en flexibiliteit van collega’s is het de komende weken best in te passen.
Kiezen is voor mij op zo’n moment geen optie. Ik wil altijd voeling houden met het werken in een organisatie. Ik kan mijn werk immers niet goed doen als ik niet meer weet hoe het voelt om in een systeem te werken. Een interimopdracht is een buitenkans om te helpen duurzaam impact te maken.
De kleinere one-offs – veel bij dezelfde opdrachtgevers waar ik al jaren werk – geven eenzelfde betrokkenheid, maar vragen een heel andere inzet. Op het juiste moment vlammen, precies het goede proberen te doen. En de meer langdurige consultancy-opdrachten geven weer het mooie van het leveren van expertise op wat grotere afstand.
Heerlijk om te doen! De mix helpt om de vraagstukken te relativeren. Patronen te herkennen. Te voorkomen dat je in bestuurlijke spaghetti verzeild raakt:-) Te diep in een vraagstuk verzandt, waardoor je je scherpte en kracht als interimmer verliest. Om mooie dingen bij te leren die je ook weer voor anderen kunt laten werken. Om een betere professional te worden.
Dus …. here we go!