Mei. De maand van de vele vrije dagen. Voorjaar in de lucht. Heerlijk!
Alle redenen om te genieten, maar ik voel me vooral onrustig.
Eén van mijn allerliefste hartsvriendinnen belt me vroeg in de ochtend. Zij is onderweg naar een meeting vlak voordat ze op vakantie gaat. Eigenlijk komt dat helemaal niet uit, er ligt nog zoveel werk op haar te wachten, ze moet ook haar koffer nog pakken en haar huis schoon achterlaten voor de mensen die in haar huis komen om de honden te verzorgen, nog zoveel te doen…
Ik luister naar haar. Ik ken haar zo goed dat ik aan haar stem direct hoor hoe het écht met haar gaat. In basis in balans en altijd vol aandacht. Nu een spraakwaterval, zoveel woorden in een zin, ze vergeet bijna adem te halen. En oh ja, sorry, lieve Bert, ik praat alleen maar over mezelf, hoe is het eigenlijk met jou?
Ik moet erom lachen. Het is zó herkenbaar voor mij. Een heerlijke spiegel. Want ja, we lijken op elkaar. We zijn beiden altijd druk. We vinden alles leuk. We willen graag impact maken, het goed(e) doen. We zijn harde werkers en lopen onszelf daardoor wel eens voorbij. En nee, het is niet erg om bij mij even stoom af te blazen, dat gaat op en af, dat doen we bij elkaar!
Het is fijn en bijzonder om een vriendschap te hebben waarin je de patronen in elkaar herkent, omdat de ander heel goed kan invoelen waar je zoal tegenaan loopt. Wij kunnen daar samen urenlang over kletsen; elkaar spiegelen, elkaar helpen om te relativeren, de zaken weer in perspectief te zien, van elkaar leren. Dat is me zo dierbaar!
Mei. Het is dus druk, ondanks de vele vrije dagen volop ‘productie draaien’. Deadlines die knellen, opdrachtgevers die graag nog voor de zomer willen opstarten óf juist willen afronden. Klaar met het één of het ander dient zich alweer aan. Het voorjaar bruist!
Het is een heerlijk gevoel om te kunnen bijdragen en betekenisvol te kunnen zijn. Maar onder druk kan het ook teveel worden. En dat is soms aan de hand.
De meivakanties geven wat meer rust in de werkschema’s – minder files, minder afspraken – maar ik werk gewoon door, omdat het af moet én we anticyclisch zijn geworden in onze vakanties nu onze dochters groot zijn. Wij gaan pas later.
Mei. De zon maakt me blij en geeft me energie. De vrije dagen geven de ruimte om op adem te komen, zaken uit te werken, vooruit te kijken, op een rij te zetten, maar ook te genieten van leuke dingen doen met mijn gezin, vrienden en familie.
Een uitgebreide lunch met mijn zieke schoonpapa. Er zijn voor mijn dochters, omdat ze ook als ze groot zijn mij nog gewoon nodig hebben. Een topfeestje organiseren voor mijn moeder die 80 is geworden. Naar het theater om mooie liedjes te luisteren, biertjes drinken en dansen met de buurtjes. Borrelen en bijkletsen met vrienden en vriendinnen. En tijd doorbrengen met mijn lief.
Mijn hartsvriendin en ik hebben het over hoe belangrijk het is om juist die ruimte te blijven nemen om weer goed op te laden. Geen sluitpost, maar prio maken.
Zij zegt: een topsporter presteert ook alleen als er genoeg wordt gerust. Oud-wielrenner Joop Zoetemelk had daar ooit een mooie uitspraak over: ’De Tour win je in bed’. En voordat je gedachten ermee aan de haal gaan, hij bedoelde ermee hoe cruciaal goede nachtrust is om topprestaties te leveren. En ja, hij heeft gelijk:-)
Druk zijn, het hoort bij ons en het hoort bij mij. Als het niet zo is, mis ik de hectiek. Ontspannen kan ik heel goed, dat is het niet, maar het lukt mij het best als ik weet dat er weer een gave nieuwe uitdaging op me staat te wachten.
Aan en uit staan, het zal altijd een thema blijven.
Het helpt mij steeds weer om pro-actief te kijken vanuit mijn verlangen: wat vind ik écht belangrijk? Wat is urgent? Om keuzes te maken die recht doen aan mijn prioriteiten.
Het helpt mij ook om oplaadmomenten, rust en ontspanning gewoon door te blijven plannen. En het gewoon te doen. Ook al voelt het soms alsof het niet past. Maak die wandeling wél. Ga toch naar de sportschool. Plan die saundadag gewoon. En bezuinig dus niet op je nachtrust zou Joop zeggen:-)
En zo helpt ons zelfcorrigerende vermogen ons om de keuzes te maken die nodig zijn om de energie in balans te houden.
Tijd voor vakantie! Voor mijn vriendinnetje zit het er inmiddels al weer op, ze heeft genoten. En ik ga nu.
Verdiend, al zeg ik het zelf, tijd om bij te komen, want de Tour, die win je in bed!