De Goed Nieuws Show?

Een paar weken geleden zei ik tegen een collega: het lijkt bij ons wel de Goed Nieuws Show! De vriendjes van onze dochters behalen mooie successen. Kleine dalletjes in ons leven zijn weer overwonnen. Onze meisjes gaan goed. Het ontluikende voorjaar maakt ons blij. Mijn agenda is nog steeds vol, maar ik doe het allemaal en het lukt heel aardig: vink vink vink! En … we hebben bijna vakantie, hoe fijn is dat!

Ik heb het nog niet uitgesproken of de Wet van Murphy krijgt ons in de tang. Er is een verdrietig overlijden. Er is conflict. Er is gedoe. Ons huis doet gek: de koelkast gaat kapot, de ketel stopt ermee, de koffiemachine heeft er geen zin meer in. En we kunnen pas later op vakantie in verband met een staking. 

Balen! Maar ach, zo lang het gaat om materie… 

Ik verbaas me over de rust die ik voel. Ik word niet boos. Ik word niet chagrijnig. Ik raak niet gefrustreerd. Dat is wel eens anders geweest. 

Wat ik wel doe? Ik incasseer. Ik bel. Ik regel. Ik doe. Ik neem tijd voor het verdriet. Ik leef mee. Ik praat uit. Ik sus. 

Het is niet dat ik niets voel. Ik voel juist veel. Emokip die ik ben:-)

Misschien heb ik wel makkelijk praten. We zijn gezond. We hebben capaciteiten. We hebben middelen. Dan is het makkelijker om tegenslag op te vangen. Maar dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel de rust in mezelf. 

Ik verbaas me daar soms over. De situaties waarvoor ik word gevraagd een oplossing te bieden zijn soms niet mals. De kronkels in hoofden moeilijk te doorgronden. De beschadigingen in het gevoel heftig. De problematiek pittig. De gedragspatronen diepgeworteld.  

Maar ik ga gewoon. Ik begin bij het begin. Ik doe. Of ik laat het.

Want de basis is rust. 

Ik kreeg laatst van iemand terug dat ik te zonnig ben. Te positief en eenzijdig. Ik denk erover na, wat vertelt het me? Is dat zo?  

Ik weet hoe mijn leven was. En is. Dus ik laat het. Want het klopt niet. 

Positief zijn. Vertrouwen hebben. Ik vind het een verademing rustig te kunnen zijn in wat er is. Ook als het tegenzit. Het helpt enorm. Voor mij het is iets dat ik heb moeten leren. Omdat ik het wilde, het nodig was en ik daar hard aan heb gewerkt. Ik denk dat het één van de belangrijkste ingrediënten is voor een gelukkig leven. In werk én privé.

Want het is zeker niet de Goed Nieuws Show. Dat is het eigenlijk nooit, voor niemand, het is maar hoe je met het de dingen omgaat:-)