Vandaag ben ik een beetje jarig, het is exact 7 jaar geleden dat ik me inschreef bij de Kamer van Koophandel. Ik zie me nog zo staan in het waterige januarizonnetje, blij, gedreven, maar angstig tegelijkertijd; ik had nog geen idee hoe het zou zijn. Ik had bovenal zin in een nieuw avontuur!
En dan is het 7 jaar later. De tijd is écht omgevlogen; wonderbaarlijk om te bedenken wat voor mooie kansen en ervaringen deze stap me heeft gebracht!
Kort en goed: het is nooit meer saai. Ik heb ontzettend veel bijzondere, fijne mensen leren kennen. Heb van heel dichtbij onderdeel mogen zijn van hele bijzondere situaties. Ik leer ontzettend veel. Moet mezelf soms enorm stretchen. Moet veel – misschien wel alles – uit mezelf kunnen halen. En hoop nog iedere dag een beetje beter te worden in mijn vak.
Een leven vol avontuur. De wereld groter maken. Verschillende branches. Verschillende windstreken. Verschillende keukens. Verschillende culturen. Verschillende vraagstukken. Verschillende rollen. Eigenlijk is geen opdracht hetzelfde. En dat … is waar ik enorm van houd.
Nooit gedacht dat de rollen om zouden draaien. Dat ik als huismus en moederkloek – altijd heimwee naar mijn man en dochters – zou genieten van een hotelovernachting. Hij was toch op zakenreis? Nee, ik! Tja, ook dat is een bijzondere wereld:-)
Nooit gedacht dat mijn actieradius zo groot zou kunnen zijn. Dat heeft Corona me opgeleverd, maar ook nu veel activiteiten fysiek zijn gaat het me prima af om ver weg te werken. Vooruit, onze meisjes wonen niet meer thuis, mijn hus neemt veel taken in huis over, maar toch, het is niet dat daarmee je betrokkenheid stopt. Soms ben je meer nodig dan toen ze nog heel klein waren. En daar moet altijd ruimte voor zijn!
Nooit gedacht dat alle oude liefdes blijven. De liefde voor de zorg, de liefde voor onderwijs, de liefde voor het bedrijfsleven, overheid, iedere branche op zijn eigen manier uniek. Je komt en gaat, maar de verbintenis met mensen blijft voor het leven. Je pakt het samen zo weer op!
Waar ik niet aan kan wennen is de balans die soms weinig ruimte laat voor mijn lieve vriendinnetjes, sporten, 10:000 stappen zetten, allerlei andere leuke sociale activiteiten op doordeweekse dagen, dát is echt plannen. Dus als ik nog iets meer te wensen over zou hebben is het dát.
Waar ik ook niet aan kan wennen is regelmatig afscheid nemen. Ik ben er niet goed in. Dikke tranen! Verbonden vanuit mijn hart. In die zin geen interimmer:-)
Verder alleen maar dankbaar voor alle mooie dingen. In het volle besef dat het ook ineens afgelopen kan zijn. Als je ziek wordt bijvoorbeeld. Als je opdrachtgevers je niet meer zien zitten. Of als er iets naars gebeurt.
En misschien is het maar goed dat die kwetsbaarheid er ook blijft, zodat je niet naast je schoenen gaat lopen:-)
Maar ook ervaren dat het altijd wel weer goed komt. grote voordeel is dat je zelf bepaalt wat je nodig hebt en hoe je dat wilt invullen. Vertrouw maar op jezelf.
Cheers, op een mooie toekomst!