Ik zit met onze fiscalist om tafel om de jaarcijfers door te nemen. Van 2023 nog! En zo komt een heel jaar aan mij voorbij vol mooie ervaringen en bijzondere plekken waar ik heb mogen werken.
‘De cijfers’ vind ik één van de minst interessante onderdelen van ondernemen. Ik geniet – nog steeds! – van een factuur die wordt overgemaakt, werken in vrijheid en voorzien in eigen inkomen, dat blijft kicken. Ik zie het kleine meisje weer voor me dat graag winkeltje speelde met haar vriendinnen, uren kon ik er druk mee zijn:-)
In de aanloop naar Kerst heel passend: terugblikken en vooruitkijken. Met een vleugje melancholie. Want wat is er weer veel gebeurd! In onze persoonlijke levens, maar ook in werk.
De afwisseling, de verschillende keukens, de vele mensen die ik ontmoet, het gevoel betekenisvol te kunnen zijn, waarde toe te kunnen voegen, mijn auto in de vroege ochtend als kantoor, koffertje achterin, wat zal de dag mij brengen? Ik houd ervan!
Hij zegt ‘Heb jij eigenlijk wel vakantie gehad in 2023?’. Ja, zeker wel! 2023 Was het jaar waarin ik juist heb besloten om steeds in een cyclus van maximaal 8 weken te werken. Om daarna leuke dingen te doen met Leon, ons gezin, familie of vrienden. Want dát is natuurlijk het allerbelangrijkste!
Dat moet wel kunnen allemaal, dat begrijp ik ook wel. Het mooie van ondernemen is dat je in ieder geval je eigen vrije dagen kunt plannen. Geen CAO die je tegenhoudt. Wél goed overleg met opdrachtgevers wat passend is.
Hij zegt dat hij het echt ongelooflijk knap vindt wat ik doe. Ik zit wat te draaien op mijn stoel. Want daar waar ik complimenten ontvangen nog steeds ongemakkelijk vind, schiet ook door mijn hoofd ‘hij zal het wel weten, hij doet de cijfers voor zoveel ondernemers’. Ik doe het gewoon, maar het vraagt natuurlijk ook iets. Fysiek én mentaal. Juist daarom is leuke dingen doen en weer opladen zo ontzettend belangrijk.
We hebben het over de nieuwe wet- en regelgeving voor ZZP-ers – de handhaving op de wet DBA -, hij vertelt over een club die een zeer pakkende slogan gebruikt voor de nieuwe situatie ‘geen ziek en piek, maar uniek’. Ik ben er zelf niet erg mee bezig.
Of ik bang ben voor schijnzelfstandigheid? Nou nee, eigenlijk niet. Ik heb bijna altijd rollen die tijdelijk zijn. Om transities te begeleiden, vanuit een bovenformatieve inzet. In rollen die niet als functie zijn beschreven in het functiehuis. Ik heb altijd meerdere opdrachtgevers, (heel) klein en groot, voor korte of langere tijd, in verschillende branches. Dus nee, daar ben ik niet bang voor.
Of ik word geraakt door de discussie dat ZZP-ers niet bijdragen aan de sociale zekerheid? Ik begrijp het debat hierover wel, maar vind het veel te kort door de bocht. Omdat je ZZP-ers niet over één kam kunt scheren. Ik draag écht fors bij. Dus nee, ik ben niet écht bezig met die vraag.
De enige angst die af en toe blijft opspelen – ook na 9 jaar succesvol ondernemen – is de angst dat mijn werkvoorraad zal opdrogen. Voor Kerst leek het even wat rustiger te worden. Eigenlijk wel lekker nu ik begin met de opleiding Executive Teamcoaching aan de VU. Die gedachte heeft maar heel kort postgevat, want in 3 dagen tijd werden twee van mijn grotere opdrachten toch verlengd. Deze keer deels om ziekte op te vangen en overbrugging naar een duurzame invulling te helpen realiseren. Vooruit, dat moet voor een keertje kunnen!
Het wordt dus gewoon weer ouderwets druk. Ik denk dat dat bij mij past: meebewegen met dat wat op mijn pad komt, soms net teveel, maar bovenal maximaal ervaren én genieten.
Geen ziek, wel piek, én of ik voldoende uniek ben? Dat laat ik dan maar anderen over:-)
Ik wens je hele gezellige feestdagen toe en een sprankelende start van 2025, laten we er weer een fantastisch jaar van maken!